არა ფრანკი ანას დღიურებიდან...

გაცდით თქვენს ყოველდღიურ მარშრუტებს.... დაივიწყეთ ნაცნობი სახეების სურათები... გაცდით კორპუსების სახურავებს..... დაშორდით საქმეების სიას.... გაზარდეთ მასშტაბი... დაიტანეთ თქვენი ცნობიერების რუკაზე მხოლოდ ის გრანდიოზული შენობები, რომლებზეც სვეტებივით მყარად არის დაფუძნებული თქვენი ცნობიერება..... აიხედეთ მაღლა.... თქვენი თვალი ისეთივე უფსკეროა, როგორიც ახლობელი და ნაცნობი კოსმოსი.... მოადუნეთ ფოკუსი... მზერა უფრო დიდ, თუნდაც ბუნდოვან სურათზე გადაიტანეთ... უსმინეთ საკუთარ სხეულში სისხლის მიმოქცევას... ის გალაქტიკების ბრუნვასთან ჰარმონიაში მოძრაობს..... იცეკვეთ... იცეკვეთ ისე, როგორც თქვენს სხეულს მოესურვება და მოეწონება.... მოიწონეთ საკუთარი სხეული... იგრძენით საკუთარი სილამაზე... იმოძრავეთ ნელა... შეაჩერეთ მზერა შორეულ ჰორიზონტზე და მოცემული წუთით დატკბით..... დაივიწყეთ დეტალები... დეტალებს არა აქვთ ღირებულება.... დაივიწყეთ ოცნება... და ყველა ოცნება თავისით შემოგაფრინდებათ ხელებში...... განიცადეთ სხვისი ტკივილი... არ შეეწინააღმდეგოთ სევდას... ცრემლებს.... დაიცალეთ.... რომ შემდეგ ისევ აივსოთ.... ისევ დაიცალეთ და შემდეგ უფრო კრისტალური წყლით აივსეთ პირამდე....... დაიოკეთ წყურვილი... მაგრამ თუ არ გწყურიათ არ იძალადოთ საკუთარ თავზე.... მიუშვით ნებაზე გული..... გონება თავისით აუწყობს მას ფეხს... ისინი მარტივად, ჰარმონიულად, მეგობრულად აუხსნიან ერთმანეთს თავისი კონტრასტულობის აუცილებლობას..... და სადღაც შუაში, შუა გზაზე, შუა შარაზე სიყვარულში შეერწყმებიან ერთმანეთს........ თქვენ გამთლიანდებით... მთლიანი სფეროსავით.... მზიანი ბურთივით იგორავებთ დედამიწაზე...... ამოისვრებით ტალახში.... ჩაქრებით... ჩამოდნებით... შემდეგ ისევ გაღვივდებით..... გავარვარდებით..... სითბოს სიმხურვალეს და გზნებას სხვებსაც გაუნაწილებთ..... გულს რომ იჯერებთ მტკივნეული ნეტარებით გაიგლიჯებით შუაზე ორ ნაწილად და თქევ შობთ ახალ სიცოცხლეს... ახალი მზის ბურთს..... შვილს......

დამელოდე... ( жди меня) - კონსტანტინ სიმონოვი

დამელოდე, დავბრუნდები,

დამელოდე ძალიან,

დამელოდე, კაეშანი

როცა წვიმის ბრალია...

            დამელოდე თოვლში, მზეში,

როს ყინვები ლღვებიან,

დამელოდე მაშინ, როცა

სხვებს არ ელოდებიან,

დამელოდე, როს შორიდან

აღარ მოვა წერილი,

როცა სხვების მოლოდინსაც

დაესმება წერტილი...

            დამელოდე, დავბრუნდები

და არ გაიზიარო,

ვინც არ უნდა გითხრას: - აწი

მარტომ უნდა იარო...

დაიჯეროს დედამ, შვილმაც,

რომ აღარ ვარ ცოცხალი,

ცეცხლთან მსხდარმა მეგობრებმაც

გადმოღვარონ კურცხალი..

            მჟავე ღვინით სავსე ჭიქას

            მოგაწვდის მეგობარი,

            დამელოდე, არ იჩქარო

            შესვა შესანდობარი...

დამელოდე დავბრუნდები

ჯიბრზე ყველა სიკვდილის,

და ვინც აღარ დამელოდა,

- იღალბალიო, ის იტყვის..

            არ დამლოდემ ვით გაიგოს

            ნატყვიარის სისველე,

            და რომ შენი მოლოდინით

            დაჭრილს როგორ მიშველე...

სიკვდილს როგორ გადავურჩი

მხოლოდ ჩვენზე მღერიან,

რადგან მხოლოდ შენ მელოდი,

როგორც არვის ელიან...

თარგმანი ა.ჭ. 26.01.2016 

Жди меня, и я вернусь.
Только очень жди,
Жди, когда наводят грусть
Желтые дожди,
Жди, когда снега метут,
Жди, когда жара,
Жди, когда других не ждут,
Позабыв вчера.
Жди, когда из дальних мест
Писем не придет,
Жди, когда уж надоест
Всем, кто вместе ждет.

Жди меня, и я вернусь,
Не желай добра
Всем, кто знает наизусть,
Что забыть пора.
Пусть поверят сын и мать
В то, что нет меня,
Пусть друзья устанут ждать,
Сядут у огня,
Выпьют горькое вино
На помин души...
Жди. И с ними заодно
Выпить не спеши.

Жди меня, и я вернусь,
Всем смертям назло.
Кто не ждал меня, тот пусть
Скажет: - Повезло.
Не понять, не ждавшим им,
Как среди огня
Ожиданием своим
Ты спасла меня.
Как я выжил, будем знать
Только мы с тобой,-
Просто ты умела ждать,
Как никто другой.

1941